maandag 18 juni 2012

KLOSJES

72 klosjes sinds de vorige keer.
Dat was 31 Mei dus een redelijke hoeveelheid. Ik kan in ieder geval al weer een heel aantal rijen aan elkaar maken. Inmiddels ben ik al aan mijn tweede koffertje bezig omdat de eerste door het vele gebruik zeer aan slijtage onderhevig was.
Lang leve de ac-tion.
In het koffertje heb ik altijd: een schaartje dat ik aan mijn kleding kan vastmaken, een speldenkussentje, garen en extra naalden en natuurlijk een heel stel voorgestempelde klosjes, per blok aan elkaar gespeld.
Alles bij de hand.
Zodra er 10 blokjes klaar zijn gaat er een speld in, telt gemakkelijker. en als ik het nodig vind leg ik ze naast elkaar op de grond, maak er een foto van en zet die foto op dit blog.
Vervolgens gaan de blokjes in een grote zak totdat ik er lange rijen van ga leggen.
Fijne dag allemaal
 

zondag 17 juni 2012

VADERDAG


Van Anne Doornbos is onderstaand gedicht, steeds als ik het lees moet ik aan mijn vader denken, ik heb mijn vader nog, hij is 91.
Als ik op bezoek ga is hij blij dat hij me ziet maar ik vraag niet: "weet je hoe ik heet?" want waarschijnlijk weet hij mijn naam niet meer, of hij kan er op dat moment even niet op komen.
Hij weet dat ik bij hem hoor en dat is genoeg.
Zijn naam zal ik altijd noemen en ik draag hem immers ook.

Nog ien keer
neem mij nog ien keer bij de haand,
as ik je naom niet meer zal weten
en ook mien eigen ben vergeten
en douwel met mij deur het olde laand.

oons moe hangt net de wasse an de lien,
de rooie stienpeer stiet in volle blui,
van scheuveln woj ja nooit ies mui,
de Lanz stiet stampend veur de dörsmesien.

Een kathedraal boven de lemen deel,
in 't stro een koor van kinderstemmen.
Langzaoman wordt hiel mien wereld heel.

Laot mij dan as eerappelrangen vergaon,
liggen as een wenakker in november.
Maor nuum mien naom, o, nuum mien naom.